A to moja bajka...:(

[Olcia24]

Witam. Ja też jestem tu nowa i też czuję ze jak uwolnię moją psychikę pisząc o swoich zmaganiach z chorobą to na pewno poczuje sie lepiej. Inaczej jest jak wiesz ze ktoś do kogo mówisz, wie o czym jest rozmowa! Choruję na WZJG od sierpnia tego roku i mniej więcej od tego czasu wiem ile warte jest ludzkie życie. Na początku myślałam, że zjada mnie ten rak którego wszyscy ludzie tak się boją. W czerwcu urodziłam 2córeczke, 1-ma juz 4 lata:)Karmiłam piersią, wszystko było jak w jakiejs bajce- do pierwszej nocy z bólem i krwią...Potem już tylko smutne dni... Pierwszy raz w szpitalu wylądowałam na oddziale zakaźnym, zabrana z domu karetką na oczach córeczki:( z podejrzeniem salmonelli.Po zrobieniu wyników pani ordynator ze Słupskiego szpitala stwierdziła, że choroba jest na podłozu psychosomatycznym i powinnam raczej udać sie do psychologa-tak to są jej slowa. Skinęłam głową, wypisała mnie do domu i tyle! Czy powinnam coś z tym zrobić?hm, dziś wiem że tak, ale czy to coś da? Po raz drugi ze skierowaniem trafiłam na wewnętrzny i tam zostałam wprowadzona w ten cudowny stan remisji, stan normalności. Rozumiem jak nikt, co czuje osoba siedząca na kibelku, opierająca sie o ścianę i zwijająca się z bólu. Bardzo sie ciesze, że znalazłam ludzi, którzy wiedzą co znaczy być chorym na CU.

[Natalka]

cześć

[malapkasia]

witamy

[Osóbka]

Więc i ja witam zwrotnie

[tom-as]

hi

[andzka]

Witaj

[CatAnn]

Witaj

[Piciu]

Hello

[dariah4]

Witaj

[deth]

cześć wszystkie bajki kończą się "...i żyli długo i szczęśliwie"

[justyna358]

Cześć Olcia24,

[Madziia]

Również witam

[maggie0278]

Witam i ja

[mjr]

Dużo zdrówka i wytrwałości

[Aga95]

Witam Cię:)